Geen prinses
Klussenpunt is in opzichten succesvol te noemen. Het werkt voor mij in die zin dat ik er plezier en inkomen uit haal. Het succes zou ik kunnen gebruiken om alleen de lekkerste kersen te sorteren en de rest te laten voor wat het is. Ik voel daar weerstand bij en noem ik dat prinsessengedrag. Ik ben geen prinses, voorlopig, en kan mij dat gedrag dus ook niet aanmeten. Hier een verhaal van afgelopen week waarin maar weer eens duidelijk word dat ik nog lang geen last heb van kapsones. Het verhaal zou ook op flopboek.nl kunnen.
Bij een wc-renovatie hoort vaak het verleggen van de rioolaansluiting voor de wc. In dit geval moest de afvoer ook worden aangepast voor aansluiting van een nieuw te maken fonteintje. De toegang tot de kruipruimte was vervelend, in die zin dat direct onder het kruipluik een ruimte was gemetseld met een redelijk nauwe doorgang naar de ruimte waar ik zijn moest. De kruipruimte was wel lekker droog en er was een afwerkvloertje van beton.
Om in het gedeelte te komen waar ik aan het werk moest, heb ik twee takken van de afvoerbuizen moeten wegzagen. Dit moest in kleine stukken worden gemaakt omdat het anders niet uit de kruipruimte zou kunnen worden afgevoerd. Je kunt een gat graven in de tuin om je rommel in te stoppen. Als je het daarna netjes dichtmaakt met aarde zie je er niets meer van. Degene die ooit op die plek weer een schop in de grond steekt wordt doodongelukkig door de zooi die hij of zij zal aantreffen. Waarmee ik maar wil zeggen, ik hou er niet van om rotzooi of afval niet op te ruimen of weg te moffelen.
Het doorzagen van het riool maakte dat het riool afvalwater op de vloer begon te lozen. Op meerdere plekken. Bij het verplaatsen van de stukken riool viel er dunne drek op de vloer. De rest van de tijd heb ik letterlijk heen en weer liggen bewegen door de afvalstoffen van mijn klant. Nou. Ik heb mij nooit verder verwijderd gevoeld van de gedachte dat ik een prinses zou kunnen zijn. Na het verwijderen van het oude riool kon ik naar de ruimte waar het nieuwe riool moest worden opgebouwd. Het gat was net groot genoeg, beton boven mij, beton onder mij, om op mijn rug door te schuiven en net niet klem te raken. Met talloze keren terug naar de bovenwereld kruipen voor materiaal en gereedschap heb ik de afvoer weer zorgvuldig opgebouwd en alle onderdelen aangesloten. Het zat uiteindelijk goed naar mijn zin.
Laat in de middag sloeg een boortje van 2,5 millimeter los en trok over een lengte van 2 centimeter een stukje huid van mijn bovenhand. Uiteindelijk kon ik de dag in stijl afsluiten bij de huisarts met twee hechtingen en een tetanusspuit. Het gedroomde einde uit een dag van een man die geen prinses wilde zijn.
Geen winmail.dat
Het sturen van mail, het bijhouden van de administratie, het verwerken van facturen in de boekhouding. Het zijn allemaal randzaken bij mijn bedrijf waarbij ik toch ook weer wil dat het plezierig werkt en er goed uit ziet. Bij mijn mails maak ik gebruik van een sjabloon, je zou het ook briefpapier kunnen noemen, waarbij er gebruik wordt gemaakt van uitgebreide mogelijkheden om de letters in de juiste kleur weer te geven en plaatjes toe te voegen. Ik vind het fijn als mijn mails en mooi en verzorgd uit zien.
De mooie opmaak in combinatie met pdf-bestanden als bijlage maakte ook dat sommige klanten problemen ondervonden met het lezen van die mails. Deze klanten ontvingen een mail die er anders uit zag dan hoe ik deze had verzonden. Ze noemden mij dat er als enige een winmail.dat bestand was bijgesloten als bijlage. En dat ze deze niet konden openen. Op dit soort gedoe zit ik helemaal niet te wachten en ik heb uiteindelijk de oplossing gevonden door bestanden niet meer als bijlage te versturen, maar als linkje in de email. Bestanden zijn daarna te openen, downloaden en uit te printen of je nou op een telefoon kijkt of met een grotere computer. Prima geregeld zo!
Voorwaarts!
De eerste klussen na de zomervakantie zijn in de agenda gezet. Het gaat erg goed met de aanvragen en ik ben teruggeschakeld naar de versnelling waarbij ik alleen nog vragen van klanten die eerder een klus hebben laten uitvoeren honoreer. Nieuwe klanten verkoop ik vaak ‘nee’, of verwijs ik door naar collega’s. Maar ik moet zeggen, ik heb een hele fijne agenda met heerlijke klussen bij alleen aardige mensen. Hoe veel mooier kan het komen.
Ondertussen ben ik bijna vijf jaar bezig met het maandelijks schrijven van deze berichten. Ik moet zeggen dat ik deze jas wat vind gaan knellen. Ik vind het erg fijn om te schrijven, maar wat mij betreft zou ik ook graag schrijven buiten de kaders van het klussen. Misschien met daarbij reactiemogelijkheid van de lezer in een blog. Misschien niet met de vaste frequentie van een maand. Ogenblikkelijk krijg ik bij dit soort gedachten ideeën dat er wellicht niemand is geïnteresseerd is in wat ik schrijf of vindt, dat ik te pretentieus ben. Gelukkig las ik deze week een artikel over pretentieus zijn en hoe weinig ruimte daar voor is in Nederland. Zonder pretenties geen voortuitgang!